Եռօրյա ճամփորդություն դեպի Արատես։
Ընկեր Էլյայի կազմակերպած ուսումնական նախագծով քոլեջի 1-1 և 2-1 կուրսերի զբոսաշրջիկներով ուղևորվեցինք դեպի Արատես։ Ճանապարհը շատ երկար էր և զվարճալի։ Շատ հուսահատ էի գնում, բայց այնքան լավ անցավ, որ չէր ուզում հետ գալ տուն։
Ճիշտ է, նախագիծը մեզ ուղարկված էր, բայց ճիշտն ասած այդքան ուշադիր չէի կարդացել և չգիտեի, որ հենց առաջին օրը բարձրանալու ենք Սմբատաբերդ։ Անսպասելի էր ճիշտն ասած։ Ճանապարհը շա՜տ երկար էր, տեղ տեղ զվարճալի, տեղ տեղ շա՜տ հոգնած ու սոված։ Ճիշտ է, ուսաապրկիս մեջ բավականին սնունդ կար, բայց հարմար չէր, որպեսզի դրանք հանեինք և ուտեինք։ Փնթփնթալով էի անցնում այդ ճանապարհը, քանի որ ուսապարկս անտանելի ծանր էր։ Երբ արդեն վերջապես հասանք հենց Սմբատաբերդ, տեսարանը շատ գեղեցիկ էր։
Ուզում եմ գրել իմ համար շատ տպավորիչ պահերի մասին, իսկ իմ համար ամենալավ պահերը տեղի են ունեցել հենց Արատեսում։
Երբ հասանք ընկեր Էլյան շա՜տ համեղ ուտեստ սարքեց։ Պանրով մակարոն էր, բայց այնքա՜ն համեղ էր, որ դրա համար արժի նորից գնալ Արատես։ Շատ շնորհակալ եմ նրան այդ ամենի համար։
Երեկոյան սկսեցինք հավես խաղեր խաղալ, երգել, նվագել ու ինքնամոռաց պարել։ Ճիշտ է, գիշերը ոտքերիս ցավից հազիվ քնեցի, բայց հաստատ արժեր այդ ամենի համար։
Ես երբեք սառը եղանակին այլ մարզերում չէի եղել, շատ էի լսել որ որոշ մարզերում ձմեռը այսպես ասված փափուկ է լինում , բայց չէի պատկերացնում այդ ամենը։ Շատ ձյուն կար, բայց ցուրտ չէր։ Եթե այդքան ձյուն Երևանում լիներ, ապա մենք ցրտից կդառնայինք սառցե մարդուկներ։
Շատ հետաքրքիր ու հին վանքեր ենք այցելել։ Ընկեր Տիգրանը մեզ ամեն ինչի մասին պատմում էր։ Զարմանում էի, թե այդ ամենը ինքը ոնց է հիշում։ Հիացած եմ ընկեր Տիգրանի այդքան բազմակողմանի զարգացվածության վրա։ Այս ճամբորդության շնորհիվ շատ մարդկանց սկսեցի այլ կերպ ճանաչել։ Չմտածեք հանկարծ, որ վատ առումով, ոչ, ընդ հակառակը՝ ավելի լավ առումով, բոլոր բոլորին։
Երկրորդ օրը այցելեցինք մոտակա գյուղի հունական գերեզման, Հերմոն գյուղի Հերմոնավանքը, գյուղացիներից հարցազրույցներ վերցրեցինք և նվերներ տվեցինք։ Իրականում շատ բարեհամբույր էին։ Ինչ լավ էր ամեն ինչ, չէի ուզում, որ օրը վերջանար։
Պարոն Տարոնը բոլորիս համար կարտոֆիլից «պլեճ» պատրաստեց, կարծում եմ դրանից հիասքանչ բան գոյություն չունի։ 2-րդ օրը ընկեր Էլյայի, ընկեր Հրայրի, ընկեր Տիգրանի ևՏարոնի հետ Մաֆիա էինք խաղում։ Ցավոք այդ օրն էլ վերջացավ, առավոտյան նախաճաշեցինք և ճանապարհ ընկանք։
Արդեն Երևան գալուց, այցելեցինք Արևի Հոտել։