1

2

3

4

V

Ընկեր Սուսաննա`

Ընկեր սուսաննան ունի կիսաեռանկյունաձև դեմք: Լայն ճակատի եւ պարզ արտահայտված այտոսկրերի եւ կծկված կզակի պատճառով: Այս դեմքի ձեւն ունեցող մարդիկ համարվում են կրթված, էմոցիոնալ եւ միեւնույն ժամանակ պասիվ: Ի տարբերություն ուղղանկյուն ֆորմայով դեմքի մարդկանց` նրանք ոչ մի նպատակի չեն հասնում եւ դժվար էլ իրենց առաջ նպատակներ դնեն

Մաշկի գույն`

Կրակի գույն
Մաշկի կարմրավուն երանգը խոսում է մարդու կրակի նախասկզբին պատկանելու մասին: Դինամիկ կյանք, դյուրագրգռություն, որից կարծես այրվում է մաշկը, դրանք տվյալ անձի հիմնական բնութագրերն են:

Աչքեր`

Ընկեր Սուսաննայի աչքերը Վիշապի աչքեր են – դրանք խոշոր աչքեր են, որոնց մեջ փայլ կա: Նման աչքերը արտահայտում են իշխանություն եւ հեղինակություն: Նմանատիպ
աչքեր ունեցող մարդը խելացի է , ունի լավ հիշողություն եւ համարձակ է: Համարձակությունը ընկեր Սուսաննայի մոտ լավ արտահայտված է իր ոճում:

Ընկեր Գայանե`

Մեր ընկեր գայանեն ունի լայն ճակատ  նեղ կզակ և արտահայտվիչ այոսկրեր: Իսկ այդ դիմագծեր ունեցող մարդկանց դեմքը ավելի շատ համարվում է եռանկյունաձև դեմքի տեսակ, քան քառակուսի եռանկյունաձև: Այդպիդի դեմի տեսակը խոսում է հանճարեղության, դավաճանության մասին: Այդպիսի մարդիկ հիմնականում լինում են սառնասիրտ: Դա կարող է ընկեր Գայանեյի մոտ պարզ արտահայտվել քննությունների ժամանակ:

Իսկ ընկեր Գայանեյի մաշկի գույնը ավելի նման է մետաղի գույնի: Այս մարդիկ բնորոշվում են որպես ուժեղ կամքի տեր անձնավորություններ: Նրանք միշտ հասնում են իրենց առջեւ դրված նպատակներին, ամեն գնով, երբեմն անգամ առանց մտածելու հետեւանքների մասին: Նրանք չափազանց սառնասիրտ են, հույզերը հաճախ բացակայում են:

Աչքեր`

Ընկեր Գայանեյի աչքերը դեպի վեր ուղղված բիբերով աչքեր են:
Եթե աչքերի արտաքին հատվածը երկար է և ընդգծված, ապա ձեր առջև
խելացի եւ խորաթափանց մարդ է: և հիմնականում այդպիսի մարդիկ լինում ես իդեալիստներ: Իսկ այդ հատկանիշը շատ լավ արտահայտվում է դասաներկայացման պրոցեսսի ժամանակ, երբ ընկեր Գայանեն ամեն մանրուքի ուշադրություն է դարձնում:

1. Փախուստ
2. Համագործակցություն
3. Փոխզիչում (կոմպռոմիս)
4. Մրցակցություն
5. Ուժի գործադրում

Իմ այցը շատ պատահական և հանկարծակի եղավ, բայց ես ոչ մի վայրկյան չեմ զղչացել դրա համար։ Գնացել էինք լուսանկարիչների և միջին դպրոցի 7րդ դասարանի սաների հետ։

իիի

Ճանապարհը անտանելի երկար էր, բայց վերջապես հասանք ուր որ պետք էր։ Մոտեցանք Երեւանի ամենամեծ աղբանոցին հեռվից դիտելու և՛ բազեներին, և՛ արագիլներին, և՛ անգամ նաև ճայերին։ Գեղեցիկ էր, թռչուններն էլ էին ահռելի քանակությամբ, բայց մի կարևոր խնդիր կար այդ ամենի մեջ՝ թռչունները սնվում էին աղբով և մարդածին սնունդով, որը իհարկե անչափ վնաս է նրանց համար։

Ամենով հիանալուց հետո գնացինք ընկեր Նելլիյենց հեքիաթային տնակ իր դրախտային այգիյով, որտեղից ասեմ «ցոգոլ» էինք գողանում։ Վերջապես ես տեսա ընկեր Նելլիյի տատիկին, ում մասին շատ-շատ անգամներ էի լսել։ Խաղեր խաղացինք 7րդ դասարանցիների հետ, շատ հավես էր։ Ամեն ինչ ավարտելուց հետո մեզ նորից սպասվում էր երկար ճանապարհ դեպի անվերջություն։

( маршрут)

Բավականին հետաքրքիր հանդիպում ունեցանք երկու շատ հետաքրքիր անձանց հետ, ովքեր աշխատում էին տուրիզմի ոլորտում՝ Տաթևի և Արթուրի հետ։

Տաթևը մեզ պատմեց,որ այդ մասնագիտությունը ընտրել է զուտ ձանձրույթից դուրս ելնելով, որ նա աշխատել է մի շատ ձանձրալի և ոչ սիրելի մասնագիտությամբ, նա պարզապես որոշում է ուսումնասիրել Հայաստանը։ Այդ իսկ պատճառով էլ որոշել է զբոսավար դառնալ։ Նրա փորձը ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս, որ երբեք ուշ չէ ոչինչ փոխելու համար։


Իսկ Արթուրը աշխարհագրագետ էր, ով ուներ իր սեփական տուր-ավտոբուսների ցանց։
Նրանք պատմեցին իրենց փորձի, աշխատանքի բերումով հետաքրքիր պատմությունների մասին և մի փոքր ամեն մեկիս իրենց պատմածով սովորեցրեցին ավելի շատ սիրել Հայաստանը և մարդկանց։