Գարնանը նորից նույն խմբով ես եղել էի արդեն այստեղ, բայց քիչ հետաքրքիր չէի ինձ համար, քանի որ դա եղել է գարնանը, իսկ հիմա աշուն է: Ամեն եղանակի նույն բնությունը յուրահատուկ տեսք է ստանում: Առաջին օրը անձրևոտ էր ու խոնավ, այդ իսկ պատճառով 10 անգամ ավելի շատ էիր զգում աշնան գեղեցկությունը:
Որոշեցի ՎԼՈԳ նկարել և հենց այդ պահից ցույց տալ մեր զգացողությունները, քանի որ գրելով, տառերի շնորհիվ չես կարողանում արտահայտել քո տեսածն ու զգացածը:
Ինձ ամենաշատը հիշվեց թանկարանի Իջևանցի պապիկը, ով այնքան հավեսով էր ամեն ինչ պատմուս, որ ամբողջ հոգով ու սրտով ցանկանում էիր լսել իր պատմությունները, մեկ մեկ բարբառ էր ավելացնում դրանով տալով իր խոսքին համ ու հոտ:
Այս պապիկին նայելով մի անգամից զգում էիր, թե ինիքան շատ է սիրում իր աշխատանքը և իր ձեռքով տարիներով հավաքված հնությունները:
