Daily Archives: September 13, 2021

Упражнения

1.

1. Раньше я вас (вы) здесь никогда не видел. 2. Вы его (он) понимаете? 3. Почему никто её (она) не любит? 4. Нас (мы) интересуют эти факты. 5. Почему ты думаешь, что тебя (ты) никто там не видел? 6. Отличные джинсы! Я их (они) покупаю. 7. Никто меня (я) не понимает, даже ты. 8. Это очень интересный журнал. Не понимаю, почему ты его (он) не читаешь. 9. Где моя книга? Я её (она) ищу второй день.

2.

1. Мы изучаем литературу, историю и русский язык (литература, история и русский язык). А что вы изучаете? 2. Я люблю рассказывать анекдоты и истории (анекдоты и истории), а вы? 3. Это очень плохо, но я не всегда говорю правду (правда). Вы тоже? 4. Не знаю, что (что) я люблю больше: море или океан (море или океан). А вы? 5. Он всегда приглашает на день рождения тёту и дяду (тётя и дядя). Вы тоже? 6. К сожалению, я не помню дедушку (дедушка), я его (он) никогда не видела. А вы? 7. На завтрак я ем кашу, яичницу или мюсли (каша, яичница или мюсли). А что едите вы? 8. Он никогда на ест суп (суп). А вы? 9. Вечером она пьёт чай или молоко (чай или молоко). А что и когда обычно пьёте вы? 10. Кого (кто) ты больше любишь: маму или папу?

3.

1. Я приглашаю вас в театр (театр), в оперу (опера). 2. Когда я на работе, она звонит в офис (офис), когда я дома, она звонит домой (дом), а когда я в дороге, она звонит на мобильный телефон (мобильный телефон). 3. Я редко опаздываю на работу (работа). 4. Папа всегда серьёзно на нас (мы) смотрит. 5. Ты идёшь сегодня в концерт (концерт)? 6. Вчера мы ходили в банию (баня).

4.

1. Всю зиму (вся зима) мы жили здесь. 2. Каждое воскресенье (каждое воскресенье) мы отдыхаем на даче. 3. Минутку (минутка), пожалуйста! 4. Ты смотрел телевизор весь день (весь день)? 5. Всё лето (всё лето) и всю осень (вся осень) мы делали ремонт в квартире. 6. Он ходит в бассейн каждую среду (каждая среда). 7. Мы отдыхаем в Италии каждый год (каждый год). 8. Дети гуляли  час (час). 9. Он здесь работает всю жизнь (вся жизнь). 10. Я сегодня не спала всю ночь (вся ночь). 11. Мы ждём уже неделю (неделя).

5.

1. Когда он здесь был, в среду (среда)? 2. Люблю Новый год,  в этот день (этот день) и в эту ночь (эта ночь) все люди весёлые. 3. Сейчас июнь. Эта время (эта время) всегда очень тепло. 4. Алло! Во сколько будет концерт, в шесть (шесть) или  в семь (семь)? 5. Было очень тихо, потому что  в эту минуту (эта минута) все думали о проблеме. 6. Мы будем там в четверг (четверг) или в пятницу (пятница). 7. Когда ты туда звонила в субботу (суббота) или в воскресенье (воскресенье)? 8. Уже 07:30, а наш поезд движется в 07:45 (07:45).

Воробей

Я возвраща́лся  с охо́ты и шёл по алле́е са́да. Соба́ка бежа́ла впереди́ меня́.

Вдруг она уме́ньшила свои шаги́ и начала́ кра́сться, как бы зачу́яв перед собо́й дичь.

Я гля́нул вдоль алле́и и уви́дел молодо́го воробья́, с желтизно́й о́коло клю́ва и пу́хом на голове́. Он упа́л из гнезда́ (ве́тер си́льно кача́л берёзы алле́и) и сиде́л неподви́жно, беспо́мощно растопы́рив едва́ прораста́вшие кры́лышки.

Моя соба́ка ме́дленно приближа́лась к нему́, как вдруг, сорва́вшись с бли́зкого де́рева, ста́рый черногру́дый воробе́й ка́мнем упа́л перед са́мой её мо́рдой – и весь взъеро́шенный, искажённый, с отча́янным и жа́лким пи́ском пры́гнул раза два́ в направле́нии зуба́стой раскры́той па́сти.

Он ри́нулся спаса́ть, он заслони́л собо́ю своё де́тище… но всё его ма́ленькое те́ло трепета́ло от у́жаса, голосо́к одича́л и охри́п, он замира́л, он же́ртвовал собо́ю.

Каки́м грома́дным чудо́вищем должна́ была́ ему каза́ться соба́ка!

И всё-таки он не мог усиде́ть на своей высо́кой безопа́сной ве́тке… Си́ла, сильне́е его́ во́ли, сбро́сила его́ отту́да. Мой Трезо́р останови́лся, попя́тился… Ви́дно, и он призна́л эту си́лу. Я поспеши́л отозва́ть смущённого пса – и удали́лся.

Mi rutina diaria-Իմ օրակարգը

Mi rutina diaria

See the source image

José se levanta a las 7 de la mañana. Él se ducha a las 7:10. Después él se viste. A las 7:30 él desayuna leche con cereales. Él escucha la radio cuando él se ducha. Cuando él termina todo, él va a trabajar. Él entra a trabajar a las 8:00 de la mañana los hijos de José van a la escuela. El tiene dos hijos y una niña. La niña es la mayor de los tres. A las 13:30 de la tarde ellos comen el almuerzo (o la comida). A las 17:00 ellos llegan a casa. Los niños llegan de la escuela y José llega de trabajar. José juega con sus hijos después de trabajar. Ellos juegan durante una hora. Después los niños leen un libro y José trabaja en casa con el ordenador. José prepara la cena. A las 20:00 horas su mujer llega a casa de trabajar. Todos cenan juntos. A las 21:30 horas de la noche, ellos van a dormir.

See the source image

Խոսեն արթնանում է առավոտյան ժամը յոթին։ Յոթ անց տաս ցնցուղ է ընդունում։ Հետո նա հագնվում է։ Յոթ անց կես նա ուտում է կաթով վարսակ։ Նա ռադիո է լսում ցնցուզ ընդունելու ժամանակ։ Երբ նա այդ ամենը վերփջացնում է, գնում է աշխատանքի։  Ժամը ութին գնում է աշխատանքի և Խոսեյի երեխաները գնում են դպրոց։ Նա ունի երկու զավակ և դուստր։ Երեքից ամենամեծը դուստրն է։ Ժամը տասներեքանց երեսուն  նրանք ճաշում են ։ Ժամը հինգին նրանք տուն են վերադառնում։  Երեխաները վերադառնում են դպրոցից, իսկ Խոսեն՝ աշխատանքից։ Աշխատանքից հետո, Խոսեն խաղում է իր երեխաների հետ: Նրանք մեկ ժամ են խաղում: Դրանից հետո երեխաները գիրք են կարդում, իսկ Խոսեն տանը համակարգչով աշխատում է: Խոսեն ընթրիքն է պատրաստում: Ժամը երեկոյան ութին նրա կինը աշխատանքից  վերադառնում է տուն: Բոլորը միասին ընթրում են: Գիշերը ժամը 21:30 նրանք գնում են քնելու:

Հայկական Լեռնաշխարհ

Արևմտյան Եփրատ-Արածանի

Արևմտյան և Արևելյան Տիգրիսները սկիզբ են առնում Ծաղկունյաց լեռնաշղթայից։
Արևմտյան և արևելյան Եփրատները Ծաղկավետ լեռնաշղթայից։

Արևմտյան և Արևելյան Տիգրիս- Քեբանի ջրամբար-այնուհետև թափվում են Շատերի գետ- Պարսից ծոց

Բանաստեղծություններ

Ես ատում եմ քո անունը,
Ինչպես որ դու
քեզ փայփայած
Իմ ձեռքերն ես ատում գուցե:

Ես ատում եմ քո անունը,
Որ խրվել է իմ լեզվի մեջ
Փշատենու փշի նման:

Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո անունն ի՛նչ գույն ունի:
Ես ատում եմ և այդ գույնը:

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

…Եթե աղջիկ ես ունենամ`
Նա կկոչվի քո՛ անունով:

Ես ատում եմ քո անունը…

ՄՈՌԱՑՎԱԾ ՍԵՐ

Սիրում էի երբեմըն քեզ…
Այժըմ ևս տակավին
Իմ սրտումը դու ապրում ես,
Բայց ոչ ուժով քո նախկին։

Առաջ հընչում էիր մաքուր,
Որպես աղոթք իմ հոգում,
Որպես սիրո նախանձ և հուր՝
Տաք արյունս բորբոքում։

Այժմ՝ որպես վաղուց մեռած
Բարեկամի հիշատակ,
Կամ մանկության օրով սիրած
Մի հին երգի եղանակ…

Քո անունըդ այժմ տալիս,
Էլ «հոգյակ» չեմ ես ասում,
Չեմ աշխատում քուն մտնելիս,
Որ քեզ տեսնեմ երազում։

Բայց զարմանքով երբեմնապես,
Մտածում եմ ակամա,
Ինչո՞ւ էլ դու սիրելի չես,
Ինչո՞ւ ես քեզ մոռացա…

 

Category Բանաստեղծություններ

ԼԱՑ ԷԼ ԿԱ, ԼԱՑ ԷԼ

February 18, 2013 Բանաստեղծություններ

.

Մեկը լալիս է նորածընի պես՝
Ճչում է, սակայն… արցունքներ չկան:

Մեկն էլ բերանից ծպտուն չի հանում,
Բայց արցունքներն են շիթ-շիթ լճանում:

Մեկն էլ, ինձ նման (գուցե նաև՝ քե՞զ),
Բարձր ճչալու սովոր չէ բնավ,
Եվ արցունքներն էլ աչքից չեն հորդում,
Այլ հոսում են ներս
Ու կիտվում դանդաղ
Չեչաքարի պես ծակծկված սրտում:

14.X.1959թ. Չանախչի

Կարդալ ամբողջությամբ

ԴԻՄԱՆԿԱՐԻ ԱՌՋԵՎ

February 18, 2013 Բանաստեղծություններ

Քո կյանքը ապարդյուն անցավ.-
Անօգո՛ւտ, իզո՜ւր տեղ կորար,
Ինչպես որ բաց ծովի վրա
Տեղացող անձրևը վարար.
Շահեցիր լոկ ծաղր ու ծանակ՝
Միայնակ ցուցարարի պես.
Ո՛չ հասար, ո՛չ էլ ետ դարձար՝
Անհասցե փակ ծրարի պես…

[1956թ.]

Կարդալ ամբողջությամբ

ԵՎ ՈՒՐԻՇ ՈՉԻ՞ՆՉ

February 18, 2013 Բանաստեղծություններ

Ձորից թռչելիս,
Ժայռից ցատկելիս,
Որպես կենդանի – շնչող արարած,
Նա խեղանդամվում
Ու տնքտնքոցով քարշ տալով ոտը՝
Փոշի է հանում ճանապարհներին…

-Իսկ մենք պարզապես կոչում ենք… քամի՛.
Եվ ուրիշ ոչի՜նչ:

Նա էլ, մարդու պես,
Ունի ամոթի զգացումը նույն,
Դրա համար էլ
Հագուստ է գործում խոտից ու թփից,
Որպեսզի ծածկի իր մերկությունը…

-Մենք ընդամենը կոչում ենք… առո՛ւ,
Եվ ուրիշ ոչի՜նչ:

Առասպելական հսկա մարջաններ,
Որ վզնոց դարձած՝
Զուգում են վիզը պատըշգամբների,
Մի բան էլ ավե՜լ –
Ունեն համ ու հոտ…

-Իսկ մենք կոչում ենք… պղպե՛ղ կամ տաքդե՛ղ.
Եվ ուրիշ ոչի՜նչ:

Զուգված ավազի դեղին կապրոնով
Եվ անձեռագործ նեյլոնով կանաչ՝
Հնչեցնում է նա իր ջինջ սոպրանոն…

-Իսկ մենք պարզապես կոչում ենք… աղբյո՛ւր.
Եվ ուրիշ ոչի՜նչ:

Մի մե՜ծ, երփներանգ յուղաներկ կտավ,
Որ ժամեր հետո փոխվում է հանկարծ
Սև ու միագույն խորանկարի…

Եվ ուրիշ ոչի՜նչ:

Հրա՜շք իսկական,
Կոչում ենք… գլուխ:

Լեցուն գաղտնարա՜ն,
Անվանում ենք… սիրտ:

Մի քայլող աշխա՜րհ,
Մարդ ենք հորջորջում…

Եվ… վա՜յ ինձ ու ձեզ.
Այսքանից հետո
Մենք մեզ կոչում ենք նաև… բանաստե՜ղծ…

 

ՄԻԱՆԳԱՄԻՑ

Ասում են, թե միանգամից կյանքում ոչի՜նչ չի կատարվում.
Միանգամից ո՛չ մի կարպետ և ո՛չ մի գորգ չի պատըռվում,
Միանգամից բերդ չի շինվում ու չի քանդվում միանգամից,
Միանգամից ձյուն չի գալիս և չի փչում անգամ քամին:

Մի՛րգ չի հասնում միանգամից, ո՜ւր մնաց թե՝ խելոքանան,
Զո՛ւյգ չեն կազմում միանգամից, ո՜ւր մնաց թե՝ երեքանան:
Միանգամից չեն կշտանում և չեն զգում ջրի կարիք,
Ո՛չ այսօրն է անցյալ դառնում, ո՛չ էլ վաղն է դառնում գալիք:

Այս ամենը ճիշտ է, հարկա՛վ,
Հենց այսպես է, ինչպես որ կա:
Սակայն եթե իմ կյանքի մեջ գեթ հարցնեին մի՛ անգամ ինձ,
Թե ես ի՞նչ եմ գերադասում,
Ի՞նչ եմ ուզում
Ու երազում,
Ես կասեի.
-Ինչ լինում է՝ թող որ լինի միանգամի՜ց…